Camperlife.eu Theo en Corrie Keek

30aug/200

Nederland

Op 1 augustus komen we ’s avonds tegen 20.00 uur bij Sigrid en Nick aan in hun nieuwe woning in Giesbeek. Een weerzien na 11 maanden ! We hebben elkaar heel wat te vertellen. Natuurlijk krijgen we dezelfde avond een uitgebreide rondleiding door huis en tuin. Wat hebben ze een leuk plekje gevonden, en zó ruim.
De volgende dag komen ook Edgar en Lore naar Giesbeek. Van alle kanten raken we niet uitgepraat. Het regelmatig met elkaar bellen is tóch anders dan bij elkaar zijn. De barbecue wordt aangestoken. Het is oergezellig met het hele gezin bij elkaar.

Als de kinderen op maandag weer moeten werken, beginnen wij aan ons jaarlijkse rondje van APK, Hanzestadcampers, BM-Sat, dokter, tandarts, etc.
We gaan naar Obelink. Écht niet voor ons plezier. De vloeistoffen voor toiletcassette en vuilwatertank zijn op, de levelers zijn versleten. Tot onze grote verbazing lijkt het bij Obelink of er niets aan de hand is. Er lopen hele gezinnen met krijsende kinderen alsof het een gezinsuitje is en mensen die voor willen kruipen omdat die kinderen zo krijsen. Er lopen mensen met honden. Van mondkapjes en 1½ meter afstand houden heeft men nog nooit gehoord. Dus: zo snel mogelijk weer naar buiten. Tegen de tijd dat we naar de camper lopen zien we dat er bij de ingang een lange rij wachtenden staat: men mag gedoseerd naar binnen. Dat is in ieder geval iets aan maatregelen.

De komende dagen zijn we druk met het regelen van alles. Belangrijk: de camper wordt APK goedgekeurd. We hebben een paar gezellige dagen met Christien en Theo. Als we het weekend bij Edgar en Lore zijn kunnen we bij hen op zaterdag het afscheid van Jan op het grote tv-scherm volgen. Vanwege corona kunnen we niet naar Den Haag om persoonlijk afscheid van Jan te nemen. Wat mooi dat we er zo toch bij kunnen zijn. Ondanks dat we Jan maar vier maanden hebben mogen kennen, weliswaar maanden met een intensief contact vanwege onze gezamenlijke “opsluiting” in Marokko, is er tijdens het afscheid al zoveel herkenbaar uit hun verhalen, hun lievelingsmuziek. Jan blijft in onze herinnering als een vrolijke man vol humor.

Onze afspraken gaan door, zowel bij bedrijven als met en bij vrienden. Het is een drukke maar ook regelmatig gezellige tijd. Als we de nodige “rommel” zoals nieuwe telefoons, e-reader, zonnecellen, etc. hebben besteld spelen Edgar en Lore voor postbode. Ze komen alles brengen op de camperplaats in Bathmen waar we samen eten.

De eerste twee weken in Nederland is het prachtig weer geweest. Hoewel veel mensen klaagden over de hitte, voelden wij ons hier prettig bij. De derde week bleef de temperatuur goed maar viel er af en toe een (onweers)-bui. Regen! Wat is dat? Het is voor ons de eerste regen sinds máánden. Daarna is het goed raak. Met dagenlang veel regen en wind lijkt het wel herfst. Verschrikkelijk! Dan toch liever de Marokkaanse zon met desnoods 48°. Hier worden we triest van; 48° is niet leuk – dit vinden we erger. Uit het verste hoekje van de kleerkast diepen we de lange broeken op.

Er is nog steeds veel te regelen en af te spreken: voor we het weten is er een drukke maand met ook veel gezellige momenten voorbij.

Gearchiveerd onder: Nieuws Laat een reactie achter
Reacties (0) Trackbacks (0)

Nog geen reacties


Leave a comment

*

Nog geen trackbacks.