Tafraout (2)
Februari begint zoals januari is geëindigd. Overdag 20° tot 22° en veel zon. Wel worden de nachten kouder: de temperatuur zakt tot zo’n 4°. Tja, februari is tenslotte nog een wintermaand maar ….. ijsbloemen hebben we deze winter nog niet op de dakluiken gezien. Niet te vroeg juichen, het is pas begin van de maand. Omdat we de verwarming ’s nachts op 15° zetten hebben we meer gasverbruik, maar waar praat je over bij een gasprijs van € 4,75 voor 24 liter.
Overigens is het wel lachen met die gasflessen. Bij dezelfde weersomstandigheden gaat een fles de ene keer ruim 17 dagen mee, de andere keer geeft de fles er na 8 dagen de brui aan. Vooral dat laatste is extreem. Als we Mohamed vragen hoe dat kan is het laconieke antwoord dat er meer gas zit in de ene fles dan in de andere. Ach ja, het blijft Marokko.
We hebben ons huiswerk voor de visumaanvraag gemaakt. Nadat we bij de fotograaf zijn geweest gaan we naar de dokter voor een medische verklaring. We worden gewogen, de bloeddruk wordt gemeten en voilà we worden gezond verklaard. Op het gemeentehuis duurt het legaliseren van alle papieren een uur. Uiteindelijk leveren we 70 vodjes papier plus 8 pasfoto’s per persoon in op het politiebureau. De gendarmerie van Tafraout gaat ermee naar Tiznit. Afwachten hoe het dit keer afloopt; de regels in Tiznit wijzigen jaarlijks.
Na een nacht flinke regen is het een dag maar 14°. Het waait hard. Daniël en Alain hebben geluk. Ze zijn voor een paar dagen naar Agadir vertrokken en dat is maar goed ook. Precies op de plek waar hun camper stond zijn twee palmbomen naar beneden gekomen!
Daarna ….. volop zomer. De voorspellingen voor de komende week: overdag 27° – ’s nachts 12°-14°. Wat een verschil met dezelfde tijd vorig jaar toen het een aantal dagen achter elkaar regende, er campers vast kwamen te zitten in de modder en de gemiddelde dagtemperatuur maar 18° was.
Mohamed is jarig, hij is 22 jaar geworden. Een man! Allang niet meer het kleine jongetje van 11 jaar dat we de eerste winter in Marokko leerden kennen. Echter, behalve die van de profeet vieren Marokkanen van oudsher geen verjaardagen. Het vieren van een verjaardag wordt beschouwd als een bid’ah – een overname en imitatie van de gebruiken en tradities van niet-moslims. Het vieren is niet toegestaan zodat moslims niet in de voetsporen zullen treden van christenen. Toch heeft een Marokkaan twee verjaardagdata: één volgens de gregoriaanse en één volgens de islamitische / berberkalender. De islamitische datum verschilt per jaar. Omdat deze is gebaseerd op het maanjaar schuiven dagen volgens onze telling tien tot elf dagen naar voren.
Verjaardag of niet: Mariam bakt wat lekkers voor ons.
En dan: een hittegolf en dat in februari. In sommige regio’s stijgt de temperatuur tot 37°. Volgens de Marokkaanse meteorologische dienst ligt de oorzaak van deze hittegolf bij warme en droge luchtmassa’s uit de Sahara. Tafraout ligt op 1000 meter hoogte waardoor de temperatuur blijft steken op 27°. We zijn er blij mee.
Daniël en Alain komen voor een tegenbezoek om te eten. Natuurlijk zijn ook Mariam en Mohamed van de partij. Het wordt sowieso een klus om voor zes personen te koken in zo’n kleine keuken plus het wordt nog een dingetje om voor iedereen iets eetbaars op tafel te krijgen. Mariam heeft diabetes, Mohamed lust geen groente. Zoals altijd lossen dit soort “problemen” zich gewoon weer op. Het wordt een leuke en lekkere middag. Mariam stelt nog voor om ook iets klaar te maken. Corrie weet de boot af te houden: aujourd’hui est moi pour faire la cuisine. Maar ….. dan ken je Mariam niet ….. we hadden het kunnen weten; ze komt met een zelf gebakken chocoladetaart voor bij de thee, na het eten.
Het jaarlijkse Festival des Amandiers wordt dit jaar twee weken eerder gevierd dan gebruikelijk omdat het feest anders zou samenvallen met het begin van Ramadan. Zoals elk jaar is het dorp versierd met vlaggen, er staat een grote expositietent en tientallen kleine tentjes met een puntdak waarin streekproducten uit de gehele regio worden verkocht, er is een podium voor (jank)-muziek en dans (gehuppel). Zoals altijd zegt Mariam: mooi hè? Ja hoor Mariam, het is práchtig! Op een terrein buiten het dorp vindt een traditioneel ruiterspektakel plaats – na afloop wordt thee geschonken en crêpes geserveerd. Het is vier dagen feest in Tafraout.
Alain en Daniël komen afscheid nemen. Hun tijd in Tafraout zit erop. Ze gaan richting boot en naar Frankrijk terug. Wellicht zien we ze in juni als ze gelegenheid hebben om op ons feestje te komen.
Boodschappendag oftewel “id-dag”. Zoals elke week gaan we etnien (maandag) naar Chalid voor verse groenten en fruit zoals tufeh, hamd, biouwit, matisja, gisou, g’harra, besbes en favela. Deze keer geen basla, giaar of mednoes. Bij broer Saïd kopen we zaitun (olijven) en asra bèd (10 eieren.) Het volgende adresje is bij halfbroer Farid waar we zubda (boter) en halib (melk) kopen. Voor l’hem (vlees) lopen we naar Khalid voor een djaaj (kip). Overal hetzelfde riedel: sba Lkhir (goedemorgen), kam? (hoeveel kost het?). Nooit is het ghaalya, we staan er nog steeds versteld van hoe rekhiesa (goedkoop) hier alles is. Vervolgens: shoekran (bedankt) en beslemma / mara ogra (tot ziens / tot de volgende keer. Na’am (ja), het rondje “id” zit er weer op. We gaan naar dar (huis).
Nauwelijks zijn we bij de camper terug of Mohamed komt emmen (water) brengen én hij heeft vandaag tijd voor koffie met hèlouah (koek). Alleen Rachid hebben we vandaag niet gesproken; hij zwaait bijna elke dag – hij komt pas vrijdag het geld voor de staanplaats / bewaking halen.
Elke dag leggen we het groenten- en fruitafval bij een struik voor de geiten die door de palmerie lopen. De herders zijn er blij mee. Nu komt er een schattig klein jongetje van amper vijf jaar oud die alles opraapt. Il y a des chèvres à la maison? Oui is het antwoord. Ah, c’est bien que tu cherches la nourriture! Hij lacht en loopt door.
Vandaag is het 24° met veel zon maar we zitten binnen te bakken met ramen en deuren gesloten; het waait hard en er zijn zandverstuivingen. Bah! In de loop van de middag zakt de temperatuur. Het is altijd nog beter dan in zuid-Spanje. We krijgen een berichtje van Gerda en Jan dat het daar ook hard waait maar dat het ook regent en het erg koud is. De waakvlam van de koelkast is uitgewaaid; de ijsjes in de diepvries smelten. Milkshake is best lekker maar niet als het zo koud is.
Het is 27 februari. Vandaag moeten we Marokko officieel verlaten. Het visum? Pas encore. Ze nemen er in Tiznit de tijd voor. De aanvraag kan pas twee weken voor de officiële uitreisdatum ingediend worden. Waarom eigenlijk? Omdat we het klappen van de zweep kennen, waren we al iets eerder. Dat helpt dus ook niets, tot nu toe geen resultaat. Het hele pak papier ligt inmiddels bijna drie weken bij de gendarmerie in Tiznit. We gaan er maar van uit dat het net als voorgaande jaren “gewoon” weer goed komt. Zolang we ons niet aan de grens vertonen is er niets aan de hand. Voorlopig zijn we niet van plan de grens op te zoeken.
28 februari: officieel zijn we nu illegaal in Marokko. We worden er niet koud of warm van en lopen in alle rust en ontspannen over de wekelijkse soek.
Leave a comment