Frankrijk
Mauvezin: behalve het interieur van het kasteel bekijken is er niets te doen in Mauvezin. We hebben al zoveel kastelen bekeken – dus nee, deze keer niet. Zelfs wandelen is hier niet mogelijk in deze omgeving. Na een “klungeldag” (douchen, diepvries ontdooien, keuken en wc poetsen) houden we het voor gezien.
We gaan vanaf de heuvel 5 km terug tot Capvern en rijden daarna verder noordwaarts: een mooie route over de D929 tot Auch. Zo’n 10 km verder stoppen we in Preignan op een groot parkeerterrein van een sportcentrum en buurtgebouwen.
We lopen naar het dorp. Dorp? Er is een groentewinkel, slager en farmacie – niet eens een kerk – geen dorpscentrum. We gaan een eind wandelen. We gaan door de velden langs meerdere boerderijen met blaffende honden. Dan ….. na zo’n 3,5 km houdt het pad op. We moeten dezelfde weg terug maar ….. de voorkant ziet er anders uit dan de achterkant. We hebben heerlijk gelopen.
Een route met “hindernissen”. We rijden in een half uurtje van Preignan naar de Lidl in Fleurance. We komen aanrijden en zien het overvolle parkeerterrein. Héé, dit herinneren we ons. Een paar jaar geleden waren we hier met Gerda en Jan – ook een overvolle parkeerplaats én ….. een grote bek van Franse Lidl-klanten: hoe haal je het in je hoofd om hier te parkeren met twee van die grote bakken. Hoezo? We zijn net zo goed Lidl-klanten.
We doen deze keer zonder heisa onze boodschappen; alleen groenten ….. weinig keus. We rijden door naar de Intermarché in Lectoure. Daar slaan we gelijk onze zomervoorraad wijn in, in de vorm van enkele tien liter pakken. Lekker gemakkelijk. En dan: op zoek naar een plek om te overnachten.
We stoppen op de camperplaats in Saint Antoine. Het is een camperplaats met een verzorgingspunt uit het jaar nul maar er komt water uit de kraan én we kunnen vuil water en toiletcassette lozen. Het is een prachtige landelijke plek met een wijds uitzicht; in het dorp is een bakker en een restaurant. Er staat een standbeeld van de Heilige Saint Antoine Le Grand, bekend als Antoine de Kluizenaar, als vader van het kloosterleven en beschermheilige tegen de pest, ziekten, vuur en veeziekten.
We wandelen een eind(je) in de omgeving.
Op de mooie camperplaats in Groléjac worden we “weggepest”. Vanmiddag bij aankomst is men naast de camperplaats bezig met het omzagen van dikke bomen, het verwijderen van de takken van stammen en vervolgens het in stukken zagen van de stammen. Het is een hels kabaal. Reden temeer voor een wandeling. Helaas is het feest nog in volle gang als we terugkomen; het gaat door tot het 22.00 uur donker wordt. Nou ja, misschien wordt er zolang doorgewerkt om de klus te klaren?!
Eh ….. nee, na een stille nacht begint de herrie vanmorgen om 07.30 uur weer. Tijd om op te staan en er vandoor te gaan.
Omdat Le Pont de Groléjac over La Dordogne afgesloten is vanwege werkzaamheden verlaten we het dorp via een déviation. Geen probleem, het is een mooie route. Een volgende verrassing is de A20 tussen Brive en Limoges: een tolweg op de kaart die we dus niet willen rijden. Voor we kunnen ingrijpen rijden we tóch op de A20; de weg blijkt tolvrij dus “Miep” koos voor deze doorgaande weg in plaats van de provinciale wegen op de kaart die wij meestal zoeken. Dit hadden we niet verwacht. De afslagen naar Perigueux of Clermont Ferrand zijn geen opties: dit zijn juist wél tolwegen. Het wordt een saaie route tot Limoges maar voor de verandering schiet het wel een keer op. Vanaf Limoges gaat het weer op onze gebruikelijke manier: gele wegen en zelfs witte weggetjes op de kaart.
Rond het middaguur zijn we in Montboucher. We staan de hele middag alleen op een vrij ruime camperplaats. We verkennen de naaste omgeving en zitten buiten. Dan, aan het begin van de avond, komt een Franse camper aanrijden en parkeert haaks op onze camper op nog geen halve meter voor de voorruit. Nou ja zeg! Theo spreekt geen Frans maar weet met gebaren duidelijk te maken dat we dit niet op prijs stellen en dat het ook niet nodig is. Er is immers beaucoup de place. Het gevolg: meteen veel geschreeuw in het Frans. Het komt er op neer dat wij maar een kwartslag moeten draaien of ergens anders gaan staan. Weer eens een voorbeeld van het aso-gedrag van vele Franse camperaars. Illegaal water en/of toiletcassette lozen, bovenop je gaan staan: zeg er vooral niets van, je krijgt meteen het nodige over je heen. Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen.
Vanmorgen rijdt “meneer” weg met ….. de kraan van de vuil watertank open dus, écht een aso!
En dat is het? Nee, we hebben aantrekkingskracht. Vanavond: er parkeert een camper strak naast ons in de lengte op krap een halve meter afstand. Alsof er geen ruimte genoeg is!
Vervolg van de route naar het noorden. De vorige “tankbeurt” was in Spanje net voor de Franse grens. Hoewel de tank nog voor ruim een derde gevuld aangeeft vinden we het halverwege Frankrijk een mooie gelegenheid om bij te tanken zodat daarna goedkoop in Luxemburg tanken de moeite waard is. Bij Carrefour in Guéret tanken we 70 liter diesel voor € 118 – 12 liter minder dan we in Spanje voor hetzelfde bedrag hebben getankt. Dit is dan ook nog de goedkopere supermarktprijs, bij de overige tankstations is de prijs minstens 20 cent per liter meer. Oké, op naar Luxemburg. In Nederland zullen we zien wat de prijs gaat doen. We kunnen het al wel raden!
In Lurcy-Lévis treffen we een camperplaats aan het Etang des Sézeaux. Hoewel wij met weinig tevreden zijn omdat we immers alles aan boord hebben is dit een camperplaats waarvan velen vinden dat het zo hoort te zijn. Ruime afgebakende plekken op vier meter afstand van elkaar, meteen langs het meer. Hier kán er niemand “bovenop” elkaar gaan staan. Er is mogelijkheid om toiletcassette en vuil water te lozen, water innemen én er zijn twee wasmachines plus een droger. Dat laatste komt ons deze keer goed uit. Na een paar dagen genieten op deze mooie plek wilden we op zoek gaan naar een wasmachine bij de één of andere Intermarché. Hoeft dus niet meer.
Op het eilandje in het meer lijkt een broedplaats voor eenden t zijn. Er zwemmen er behoorlijk wat rond, ook een paar kuikentjes. Midden voor de voorruit is in het meer een landingsbaan voor eenden. Prachtig om te zien.
We zijn de regen die ons achtervolgt vanuit het zuiden lang voor gebleven. Nu heeft de regen ons ingehaald. De hele nacht en vanmorgen heeft het geregend. Blijkbaar regent het warm water, de temperatuur blijft 28°. Vanmiddag: het klaart op. We lopen bijna twee kilometer naar het dorp om fruit te kopen en ….. worden overvallen door een onweersbui ….. we hebben paraplu’s meegenomen. We wachten de bui in de winkel af. Als we teruglopen naar de camperplaats blijkt het daar droog te zijn gebleven.
Zo langzamerhand moeten we er aan geloven: het maken van afspraken in Nederland. Natuurlijk is de eerste afspraak die met alle kinderen. Daarna volgen de “zakelijk” afspraken; vervolgens kan de agenda verder worden ingevuld. Als we ons hierna boos maken zouden we in twee dagen in Nederland kunnen zijn. Gelukkig kunnen we echter nog in twee weken in alle rust vanuit midden Frankrijk naar Nederland rijden.
In Clamecy staat een camperplaats aangegeven. Op de al niet geweldige plek staat echter een bord: interdit pour camping-cars. Net om de hoek is een zigeunerkamp. Een vriendelijke meneer zigeuner zegt dat we hier gerust kunnen blijven. Nou nee, dankjewel meneer, doe maar niet.
We komen in Cravant terecht; een locatie bij een oude wasplaats, naast historische gebouwen. Helaas is de Donjon de Cravant dagelijks gesloten. De kerk met aan de buitenkant rijkelijk versierde reliëfs is alleen op zondag tijdens de mis open – dan zijn we hier niet meer.
Colombey-les-Deux-Eglises is vooral bekend als de woonplaats en de laatste rustplaats van generaal Charles de Gaulle, Frans militair en politicus. Hij vocht tijdens de Eerste Wereldoorlog als officier bij de Slag van Verdun, was leider van een Franse regering in ballingschap tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd bevorderd tot brigadegeneraal. De Gaulle was van 1959 – 1969 de 18e president van de Franse Republiek.
In 1934 kocht hij in Colombey het landgoed La Boisserie waar hij in 1970 overleed. Hij werd begraven op de begraafplaats van Colombey. De grafsteen van De Gaulle en zijn echtgenote, vlak naast de kerk, is zeer eenvoudig en bevindt zich naast het graf van hun eerder overleden dochter. De begraafplaats is voor veel Fransen een soort bedevaartsoord geworden.
La Boisserie is nog steeds privébezit van de familie De Gaulle en is sinds 1980 open voor het publiek. Bezoekers hebben toegang tot een deel van het huis: de entreehal, de eetkamer, salon en bibliotheek. Op een nabij gelegen heuvel werd een reusachtig, 44 meter hoog Kruis van Lotharingen opgericht ter ere van generaal De Gaulle. Het Kruis van Lotharingen is een bekend symbool dat onder meer gebruikt werd door de Vrije Fransen tijdens de Tweede Wereldoorlog en later door het gaullisme in Frankrijk. Aan de voet van het Kruis ligt het Memorial Charles de Gaulle, een gedenkplaats en museum bestaand uit een permanente expositie gewijd aan het werk en leven van de beroemde Franse generaal en politicus.
In Louppy-sur-Loison is een plekje naast de oude wasplaats Lavoir du Bourget met uitzicht op een gigantisch 17e eeuws renaissance kasteel dat voor het publiek gesloten is. De poort staat open; we lopen door ondanks het bordje “propriété privée, defense d’entrer”. We spreken toch geen Frans?! Midden op de grote binnenplaats worden we tegen gehouden door een vriendelijke dame. We mogen niet verder.
Het dorp telt slechts 119 inwoners, er is niets te beleven. Na een nachtje slapen, tijd om te vertrekken.
Zo dicht voor de grens van Luxemburg: toch even goedkoop tanken. Eigenlijk valt het best tegen. We tanken voor € 1,42/ltr; bij de Franse supermarkten was dit € 1,47/ltr – het verschil is dus weinig maar alle beetjes helpen.
De camperplaats in Redange is een goede plek voor een extra dag om het centrum te verkennen. We zijn er snel klaar. Een dorpskern is er niet. Langs de Grand Rue staat het gemeentehuis, een kerk en we ontdekken een kledingzaak, makelaarskantoor, een bank en twee lege terrasjes. Zo’n 300 meter van de camperplaats, de andere kant op, is een supermarkt met brasserie. We trakteren onszelf op koffie met gebak.
Op de route naar het noorden komt het Biermuseum in het Belgische Rodt op onze weg. Ook al zijn we er eerder geweest, dit laten we ons niet twee keer zeggen. In het museum staan 4500 verschillende flessen afkomstig uit 140 landen. Wij gaan natuurlijk voor het proeven van het bier maar ook voor de wandelroutes die langs de bosrand staan aangegeven.
We combineren een gedeelte van het Waldlehrpfad met de route naar de Schieferstollen, de leisteengroeve in Recht. In het bos staan vele verschillende loof- en naaldbomen, voorzien van een naam en relevante informatie. We zien het kruis van de Heilige St. Hubertus met een hert met een gouden kruis: “zie, jij bent de oorzaak van het lijden van de Heer”. St. Hubertus is de patroonheilige van de Ardennen. De Schieferstollen is een historische leisteengroeve waar van de 18e tot begin 20e eeuw blauwsteen werd gewonnen. De laatste groeve voor de blauwe lei werd in 1920 gesloten. Vanaf 2007 worden rondleidingen gegeven. Even verder is één van de mijngangen afgesloten met een hek. In het najaar van 1944 hebben bewoners van Recht zich verscholen in deze mijn tijdens het Ardennenoffensief.
Dit was voorlopig onze laatste grote wandeling. Na het weekend gaan we via nog één overnachting in het Belgische Bilzen onderweg naar Nederland waar alle jaarlijkse afspraken wachten. Maar eerst genieten we bij het Biermuseum nog van een heerlijke maaltijd.
Jammer dat we na één dag in Bilzen weer verder moeten – het is een mooi plekje. We rijden naar de camperplaats in Sittard om water in te nemen en de beide toiletcassettes te legen. We hebben weer Nederlandse bodem onder de voeten.
De eerste afspraak is bij de firma Seminautic in het Brabantse Son en Breugel waar een nieuwe matras op het bed komt. Op basis van onze persoonlijke wensen worden we deskundig geadviseerd. We kunnen proef liggen. Wat is de slaaphouding, willen we hard of zacht, zijn er klachten? Er wordt gemeten en ….. de nieuwe matras wordt direct op maat gemaakt. Via een panoramaraam kunnen we het proces volgen. Intake plus maken van de matras van 18 cm dik met coolcoating en twee hoofdkussens: In twee uur tijd gemaakt. Het geheel wordt in de camper geplaatst; de oude spulletjes worden afgevoerd. Een nieuwe molton en een aantal hoeslakens worden nog op maat gemaakt en nagestuurd.
We krijgen een kadootje: een gratis overnachting op camping De Kienehoef in St. Oedenrode. Dat komt mooi uit. We waren van plan naar Obelink in Winterswijk te gaan (voor we door onze stoelen zakken) maar ….. het is hier maar 3 km naar De Wit in Schijndel.
En dan is het bijna weekend. We gaan naar de camperplaats in Duiven. Op de laatste dag van de maand zien we voor het eerst onze kleindochter Elin. Ze lacht meteen naar ons, echte pretoogjes heeft ze. Sigrid en Elin komen met Jacky (moeder Nick) Corrie halen om mee te gaan naar de babyspa. Nick en Erik (vader Nick) nemen Theo mee naar Giesbeek voor een gezellige middag.
Het is alweer 1 juli. Na de lunch vertrekken we bij Sigrid, Nick en Elin; we gaan op weg naar Edgar.
Leave a comment