Naar Nederland
Verder onderweg naar Nederland.
De eerste stop in Frankrijk is in Grenade sur l’Adour. Sur l’Adour: aan de rivier de Adour dachten we. De rivier is er wel – op grote afstand. De camperplaats is prima om te overnachten, niet om te blijven. Bovendien grenst de plek aan een voetbalveld en het is zaterdag. Al vaker hebben we gemerkt dat voetbalwedstrijden in Frankrijk op zaterdagavond zijn. We hebben niet zo’n zin aan zoveel drukte voor de deur na een hele dag rijden.
Een blik op de kaart leert ons dat we maar een half uurtje van Labastide d’Armagnac verwijderd zijn. Dat half uurtje kan er nog wel bij vandaag. We zijn ruim drie jaar geleden in Labastide d’Armagnac, één des plus beaux villages de France met een prachtige camperplaats, geweest. De bastide (vestingstad) dateert uit 1291 en is aangelegd volgens de strakke formule van een rechthoekig plan waarin de charretières, brede doorgangen speciaal gebouwd voor paard en wagen, dienen als hoofdroute naar het centrale plein. Labastide d’Armagnac is ook de plaats van de armagnac, de oudste soort cognac.
We blijven een dag extra. Midden op de middag komt er een vrachtwagen-camper aanrijden met een Frans kenteken. Eigenaren zijn Joost en Chantal die sinds tien jaar in Frankrijk wonen en regelmatig in Labastide komen. Joost heeft een eigen bedrijf in Nederland gehad. Chantal heeft een Zwitserse vader en een Indische moeder. Ze is grotendeels opgegroeid in Zwitserland maar ze is in Marokko geboren. Al gauw raken we niet uitgepraat.
Na een flesje wijn soldaat te hebben gemaakt, gaan we het dorp in. Chantal en Joost willen ons wat grappigs in een achteraf steegje laten zien: de kroeg van de 87-jarige Colette. Het is er niet al te schoon, ook de glazen niet en Colette koopt goedkope wijn in en schenkt deze over in flessen met een mooi etiket. Eigenlijk zou je er alleen iets te drinken moeten bestellen waar de dop nog op zit. Het toilet aan de overkant van het steegje is een verhaal op zich. Het is een waar museumstuk. In een rommelhok met wel héél veel rommel hangen ook een paar fietsen aan de muur – alle banden plat. Wie stalt nu zijn fietsen op deze manier?! Ergens in het hok zijn tegen een achterwand twee houten zijwanden geplaatst. Tussen de zijwanden staat een toiletpot met daarnaast een verfblik met verfkwast en er ligt een plastic fles met het één of andere goedje. Alles is ontzettend vies en ….. er is geen enkele privacy omdat een deur ontbreekt. Colette is vriendelijk genoeg. We krijgen een tweede glaasje van het “huis” aangeboden.
Na dit fraais zoeken we een ander adresje om een pizza te gaan eten. Als we bij de camperplaats terugkomen is het bijna middernacht.
Zo langzamerhand wordt het serieus tijd om een route naar Nederland uit te stippelen met de minste kilometers. We zouden de 60-jarige bruiloft van Jan en Gerda niet willen missen.
Intussen is het ontzettend warm geworden. We vertrekken elke morgen voor 8.00 uur en rijden tot het middaguur – daarna is het geen doen meer.
Als we de Nederlandse grens gepasseerd zijn, is het meteen raak. Nee, deze keer eens geen regen maar files op de snelweg. Maar ach, deze constante ergernis herinneren we ons nog van vorige zomer.
Verder is het ook meteen “wees welkom in eigen land”. Er wordt gelijk met het zo bekende vingertje gewezen: pas op – mag niet. Tot drie !! keer toe worden we weggestuurd op plekken die gewoon in de camperapp staan; we mogen niet blijven overnachten. Overdag staat er niemand en dat moet ’s nachts beslist zo blijven. Dit hebben we in welk buitenland dan ook nog nooit meegemaakt. Hoe campervriendelijk is Nederland?!
Dat merken we ’s nachts. We zijn terecht gekomen op de camperplaats in Heteren waar we overnachten met twee andere campers. Midden in de nacht, om 03.30 uur, worden we opgeschrikt door het donderend geraas van een landbouwvoertuig dat de campers op nauwelijks twee meter afstand passeert. Met een ongeveer drie meter hoge heen en weer bewegende sproeislang krijgen de campers een complete douche met ….. Ja, met welke vloeistof? We sturen een mail aan de gemeente Overbetuwe waarin we eventueel hieruit voortvloeiende schade aan de camper op hen verhalen daar geen enkele waarschuwing vooraf heeft plaatsgevonden.
We vetrekken en gaan naar Sigrid. Fijn om elkaar na een groot half jaar weer te zien en om kennis te maken met haar nieuwe vriend Nick. Het is een bliksembezoek. We gaan verder naar Leusden naar Mirjam en Fred om samen een sketch te oefenen voor de 60-jarige bruiloft van Gerda en Jan. De sketch gaat over allerlei dingen die we óf samen óf afzonderlijk van elkaar met Gerda en Jan hebben meegemaakt. Het geeft hilarische momenten en we hebben ontzettend veel lol.
Met elkaar reizen we de volgende dag af naar camperplaats Klein Amerika in Gouda waar uiteindelijk acht campers bij elkaar staan om het feest met Gerda en Jan te komen vieren. Het wordt een gezellige boel. Het is heerlijk weer en we zitten, 16 man/vrouw sterk, in een grote kring tussen de campers.
Voor onze sketch hebben we een Marokkaans tafereeltje neergezet. Als we vervolgens met z’n vieren in een djellabah (pffff, wat warm) aan komen lopen ligt vooral Gerda bij voorbaat in een deuk ….. en we moeten nog beginnen. ’s Avonds gaan we met de hele club uit eten. Gerda is van mening dat niemand mag gaan zitten waar hij/zij niet hoort wat zoveel betekent dat niemand naast de eigen partner mag gaan zitten.
Op zondag is het eigenlijke feest. We starten bij de voormalige chocoladefabriek waarin nu, naast een restaurant, de Openbare Bibliotheek is gevestigd: een horecagelegenheid midden tussen de boeken. We krijgen een high-tea maar dan met koffie/cappuccino. Tegen 14.30 uur worden we in een busje geladen. We worden afgevoerd naar Den Haag naar de woning van zoon Gert Jan en schoondochter Veronique. Zij verwelkomen de groep met champagne en hebben vervolgens de hele middag/avond perfect georganiseerd met drankjes, hapjes en een BBQ. De zeer gevarieerde muziek wordt verzorgd door Troubadour Robert. Tot slot komt er een echte ijscokar met vier smaken heerlijk ijs. Veel te snel is het: “busje komt zo” om de camperclub terug te brengen naar de camperplaats in Gouda.
Wat een fantastisch weekend is het geweest. Gerda en Jan bedankt dat we dit feest met jullie mochten vieren.
De volgende morgen wordt er al bijtijds op de camperdeur geklopt. Jan vraagt of we komen zingen voor de verjaardag van Holly. As we voor de camper van Holly en Nico staan, meldt Gerda dat we even moeten wachten omdat Fred nog geen broek aan heeft ….. Hoe zou Gerda dat nou weten??
Na de koffie vertrekken we naar Wageningen om Sigrid een weekje te gaan helpen met het verven van haar huis. Het is verschrikkelijk warm. Overdag werken we gestaag door. Het uitpakken en weer inpakken van de kamers is vaak nog meer werk dan het verven. ’s Avonds zijn we er helemaal klaar mee en maken we het gezellig met z’n vieren. Vicky en Poeki vermaken zich ook prima. Als ze niet opgesloten worden om “verfnarigheid” te voorkomen graven ze in het afdekplastic en voetballen met de rollen afplaktape.
Hoewel aan het eind van de week het hele huis naar wiet ?? stinkt mag het resultaat er zijn. Alles ziet er weer spic en span uit. We hebben een uitje verdiend. Sigrid en Nick hebben een dagje uit naar Kasteel Amerongen bedacht. We krijgen een anderhalf uur durende rondleiding door het kasteel. De gids weet héél veel te vertellen over zowel het kasteel zelf als over zijn vroegere bewoners. In 1977 is het kasteel verkocht aan een Stichting. We lunchen in de voormalige stallen en maken daarna een wandeling door de Kaapse Bossen. We beklimmen de uitzichttoren en komen o.a. langs de pauzeplek met de stenen tafel, zwerfkeien uit de ijstijd en een vlakte met stuifzand die langzaam overwoekert raakt met “Gods naaigaren”, oftewel zegegras.
Aan het eind van de dag gaan we naar de Vlaamsche Reus voor bier (proeven) en bitterballen. Helaas – geen bitterballen: dan maar een plankje met (bier)-kaas en worst. Als we daarna iets eenvoudigs willen eten komen we tot de ontdekking dat ’s avonds om half negen alles al gesloten is!?! Het wordt een chineesje.
Nu het werk klaar is en we van alle gezelligheid hebben genoten, willen we natuurlijk heel graag naar Edgar en Lore. Ook hier hebben we elkaar weer veel te vertellen na een maandenlange afwezigheid en is het beregezellig. Het is prachtig weer dus we lunchen in de tuin en gaan later BBQ-en.
Dan begint de jaarlijkse gein. Te beginnen bij de huisarts, daarna naar Freddy-Hanzestadcampers om o.a. de tijdelijke oplossing van de lekkage definitief te laten verhelpen. Eén keer een waterbed is wel genoeg!
De volgende dag geeft de APK-keuring weinig problemen: een grote beurt en twee nieuwe banden. Het volgende adresje is BM-Sat; de LNB-kop moet worden vervangen. Ook de wandelschoenen zijn aan vervanging toe – ze hebben ruim 15 jaar dienst gedaan. Als dit voor elkaar is, hebben we voorlopig even geld genoeg uitgegeven.
We gaan voor het weekend naar Edgar en Lore. Edgar heeft een leuk idee. Bij Bussloo vermaken we ons een middagje met Pitch & Putt. Vooral Edgar, die het spel al eens gespeeld heeft, slaat mooie ballen. Verder verdwijnen er de nodige ballen in het hoge gras, in de bomen en struiken en in de sloot. Met het laatste is rekening gehouden in het parcours – er liggen schepnetjes naast de plomp. Resultaat na een middag plezier: de oudjes hebben met één punt verschil gewonnen van de jonkies.
Na een fijn weekend is de maand bijna om. Zo langzamerhand beginnen we aan de afspraken met vrienden en bekenden wat hopelijk veel gezelligheid gaat geven.
Leave a comment